Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2011, απόγευμα χειμωνιάτικο με φόντο γκρί και εμεις βρισκόμαστε στο 37ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου. Οι μαθητές έχουν σχολάσει, η αυλή είναι άδεια και η γειτονιά ησυχάζει κάτω από μια ήρεμη βροχή. Μόλις μπαίνουμε στο σχολείο, μας περιμένει η πρώτη έκπληξη: στους ήδη χρωματιστούς τοίχους, μια κανονική καλλιτεχνική έκθεση! Χειροτεχνίες, κολάζ, ευφάνταστα σχέδια και ζωγραφιές με χρυσόσκονη διακοσμούν το κτίριο! Όπου και να πέσει το μάτι σου, διαβάζεις συνθήματα για τη ζωή, για την ελπίδα, για την αιμοδοσία....
Σιγά σιγά οι πρώτες παιδικές φωνούλες γεμίζουν το χώρο. Ερχονται με τους γονείς τους για να δουν επιτέλους μια "αληθινή" αιμοδοσία! Μερικά παιδιά φέραν τους γονείς με το ζόρι!!! Τους εξηγούμε, τους θυμίζουμε ότι είχαμε πει στις τάξεις την προηγούμενη εβδομάδα...Περιεργάζονται τους "αιμοδότες" Και εκείνοι, χαμογελούν γιατί νιώθουν πως γίνονται παράδειγμα στα παιδικά αυτα μάτια...Ποιος ξέρει, ίσως αυτά τα παιδιά όταν μεγαλώσουν να θυμούνται πως κάποιος κάποτε τους μίλησε για την αιμοδοσία...και όταν και αυτά "ψηλώσουν, γίνουν 18 και μπορούν αιμοδοτήσουν" να αισθάνονται τόσο όμορφα όπως τα χρώματα στις ζωγραφιές τους...
