13.9.2009

Συναντιόμαστε και πάλι, σε χώρο ανοικτό και γεμάτο φυσικό κάλλος-Δήμος Τεμένους.
Σπηλιές, ποτάμια, γήλοφοι σε ζωγραφική αρμονία.
Τα σύννεφα απειλητικά, ευχόμαστε όλοι ενδόμυχα να μη βρέξει...
Η φλόγα ανάβει στον Άγιο Σύλλα, στη ρίζα του Γιούχτα. Μεταφέρεται με παιδιά μέσα στο χωριό- μαζεμένες σταφίδες στις αυλές.
Περνάμε το Τσαγκαράκι-με τα περιώνυμα ρακοκάζανα. Επόμενη στάση στο Κυπαρίσσι- προιστορικός οικισμός-.
Τα παιδιά τρέχουν και όλοι βγαίνουν στο δρόμο για να τα χειροκροτήσουν.
Προχωράμε στον Καλού- θρύλοι για νεράιδες και άνθρωποι που «διαβάζουν» τον καιρό-κάνουν τούτο το πέρασμα ξεχωριστό-. «Θα βρέξει για λίγο»-μας λένε «Δεν πειράζει, η φλόγα δε σβήνει..».

Φτάνουμε αργά το βράδυ στον Προφήτη Ηλία-στο επιβλητικό ύψωμα της Ρόκας-εκεί ο «ελευθερωτής της Κρήτης», Νικηφόρος Φωκάς οικοδόμησε το 961μ. Χ ένα ασφαλές φρούριο, που θα προστάτευε την περιοχή από τους κουρσάρους. Η βροχή σταματά ξαφνικά όπως άρχισε-λες και θέλει και αυτή να ανάψουμε το βωμό.. Η εκδήλωση υποδοχής συγκινητική..


Η φλόγα σιγοκαίει, ακούγοντας γλυκό λαούτο και βλέποντας βρεγμένα μάτια και ευχές «Να ναι τούτη η Λαμπαδηδρομία, αφορμή για να γενούμε όλοι εθελοντές αιμοδότες».
Δείτε όλες τις φωτογραφίες από εκείνη τη μαγική νύχτα...