3 Αυγούστου 2008. Αφή της φλόγας του Εθελοντή Αιμοδότη στα Αγριανά Χερσονήσου. Κόκκινη κλωστή δεμένη…

...«Αυτή η φλόγα όσο σιγοκαίει γίνεται αγάπη" έλεγε το πανό...που σήκωσαν ψηλά, λες και σήκωναν παντιέρα για μια άλλη εποχή...πιο ανθρώπινη... Τελικά μόνο μαγικά πράγματα μπορούν να συμβούν όταν πιστέψεις τα όνειρά σου… Λες και όλα ήταν βγαλμένα από ένα παραμύθι...

"Εικόνες" που χαραχτηκαν στη μνήμη μας: Ένα κορίτσι με μεσογειακή αναιμία που ήρθε και φώναζε "ευχαριστούμε" πίσω από την πομπή της Λαμπαδηδρομίας…ένας Ιερέας που έβαλε τη μπλούζα του λαμπαδηδρόμου πάνω από τα ράσα…ένας εθελοντής αιμοδότης που δάκρυσε κρυφά, όταν πήρε στα χέρια του τη δάδα…
Αυτά και άλλα πολλά συνέβησαν..συγκινηθήκαμε, χαμογελάσαμε, κουραστήκαμε και η φλόγα γινόταν όλο και πιο δυνατή.....Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη... δώστης δάδα για να ανάψει σε όλα τα παιδιά να φτάσει….
Πάτρα 10 Οκτωμβρίου 2008. Τελετή Λήξης της 6ης Λαμπαδηδρομίας.
Ο ουρανός άναψε από τα δεκάδες πυροτεχνήματα. Η νύχτα ζεστάθηκε από τις φωνές των παιδιών με τα πλακάτ: Οι εποχές άλλαξαν, τα συνθήματα άλλαξαν: «Δώστε αίμα, σώστε ζωές» στα παιδικά χείλη. Εμείς με συγκίνηση, με σιωπή, με χειροκρότημα…σβήστηκε η φλόγα της «δικής» μας Λαμπαδηδρομίας, που αγαπήσαμε και πιστέψαμε. Που ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα.
Εκείνη τη νύχτα, στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα, κάτω από τον έναστρο ουρανό, η φλόγα έσβησε όπως σβήνουν τα κεριά στα παραμύθια: