3 Αυγούστου 2008. Αφή της φλόγας του Εθελοντή Αιμοδότη στα Αγριανά Χερσονήσου. Κόκκινη κλωστή δεμένη…
Ο Αιματοκρήτης, έχοντας αναλάβει σε πανελλήνιο επίπεδο τη διοργάνωση της 6ης Λαμπαδηδρομίας Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών, "ανάβει" τη φλόγα της αγάπης σε μια τελετή έναρξης διαφορετική από της άλλες...Στην πιο όμορφη κατασκήνωση του κόσμου, τη "χώρα των λωτοφάγων" στα Αγριανά Χερσονήσου... Κάτω από ένα καταγάλανο ουρανό. Χωρίς πολλούς «επισήμους». Χωρίς πρωτόκολλα...με 700 παιδιά από την Ελλάδα και την ομογένεια να είναι συμβολικά οι πρώτοι λαμπαδηδρόμοι...μιας αλήθειας που γράψανε με κόκκινα χρώματα, που δεν μπορεί παρά να μιλήσει δυνατά μέσα στη σιωπή των "ενηλίκων"... 
...«Αυτή η φλόγα όσο σιγοκαίει γίνεται αγάπη" έλεγε το πανό...που σήκωσαν ψηλά, λες και σήκωναν παντιέρα για μια άλλη εποχή...πιο ανθρώπινη... Τελικά μόνο μαγικά πράγματα μπορούν να συμβούν όταν πιστέψεις τα όνειρά σου… Λες και όλα ήταν βγαλμένα από ένα παραμύθι...
Κι άναψε, που λέτε εκείνη τη νύχτα, η φλόγα της αγάπης στην Κρήτη και έμεινε στο νησί μας 13 ημέρες και νύχτες... Συνολικά 3000 παιδιά, 4000 δρομείς, παραπάνω από 100 χωριά σε 30 Δήμους συμμετείχαν σε αυτήν την διοργάνωση... Μα βέβαια, οι αριθμοί δεν μετράνε τόσο…αυτό που έχει σημασία είναι που φάνηκε η έννοια για τον άνθρωπο που πάσχει...η ελπίδα για ένα αύριο χωρίς ανθρώπινο πόνο...και κυρίως η χαρά των παιδιών..."Εικόνες" που χαραχτηκαν στη μνήμη μας: Ένα κορίτσι με μεσογειακή αναιμία που ήρθε και φώναζε "ευχαριστούμε" πίσω από την πομπή της Λαμπαδηδρομίας…ένας Ιερέας που έβαλε τη μπλούζα του λαμπαδηδρόμου πάνω από τα ράσα…ένας εθελοντής αιμοδότης που δάκρυσε κρυφά, όταν πήρε στα χέρια του τη δάδα…
Αυτά και άλλα πολλά συνέβησαν..συγκινηθήκαμε, χαμογελάσαμε, κουραστήκαμε και η φλόγα γινόταν όλο και πιο δυνατή.....Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη... δώστης δάδα για να ανάψει σε όλα τα παιδιά να φτάσει….
Πάτρα 10 Οκτωμβρίου 2008. Τελετή Λήξης της 6ης Λαμπαδηδρομίας.
Ο ουρανός άναψε από τα δεκάδες πυροτεχνήματα. Η νύχτα ζεστάθηκε από τις φωνές των παιδιών με τα πλακάτ: Οι εποχές άλλαξαν, τα συνθήματα άλλαξαν: «Δώστε αίμα, σώστε ζωές» στα παιδικά χείλη. Εμείς με συγκίνηση, με σιωπή, με χειροκρότημα…σβήστηκε η φλόγα της «δικής» μας Λαμπαδηδρομίας, που αγαπήσαμε και πιστέψαμε. Που ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα.
Εκείνη τη νύχτα, στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα, κάτω από τον έναστρο ουρανό, η φλόγα έσβησε όπως σβήνουν τα κεριά στα παραμύθια:
Και όλοι το ξέρουμε πως...μόλις σβήσει το φως…ξεκινάνε τα όνειρα…
